Now Reading
Tom Waes, levenskunst

Tom Waes, levenskunst

Levenstkunst

Tom Waes steekt met zijn vele talenten met kop en schouders boven het maaiveld uit. Zijn levensparcours is niet rechttoe, rechtaan maar tuimelt en wisselt en bood tal van nieuwe perspectieven die hij voluit exploreerde. Een man met heel wat career moves. Het leven van een braaf burgermannetje met een nine to five job was niets voor hem. Geef hem maar beheersbare uitdagingen. Hij startte zijn professionele leven als operator onderwaterwerker, beroepsduiker. Een gevaarlijke job, goed betaald met veel opdrachten in het buitenland. Na enkele jaren probeerde hij andere trajecten dichter bij huis. Hij kreeg een voet tussen de deur in de entertainmentwereld, waar hij zich met zijn charismatische en vlotte persoonlijkheid bottom-up up werkte tot volop in the spotlights. Als mediafiguur realiseerde hij menige tour de force en zocht daarbij limieten op in ‘Tomtesteron’. Een man die als een speer door het leven klieft, doortastend en sterk, het publiek ernstig neemt en het beste van zichzelf geeft. De berekende risico’s van enkele jaren geleden hebben plaats geruimd voor verkenningstochten in de wijde wereld en knap acteerwerk. 

Er heeft in ieders leven een enorme omslag plaatsgevonden door het virus CoV-2. Ook Tom Waes ontsnapte niet aan de implicaties. Deze  aanslepende pandemie is voor heel wat mensen een emotionele achtbaan. Kwetsbaarheid en kracht staan diametraal tegenover elkaar. Net zoals bij iedereen is ook zijn levensritme vertraagd. Er moesten plannen gecanceld worden en naar alternieven gezocht. We vragen hem of daar een mindset aan te pas kwam.

Hoe gaat Tom Waes om met een opeenstapeling van obstakels en teleurstellingen?

Veel valt er niet tegen te doen. Berusten én trachten er het beste van te maken. Gelukkig kon ik blijven werken. We zijn bezig met de derde serie van de Belgisch-Nederlandse politiereeks ‘Undercover’. De opnames lopen niet zo vlot als in normale omstandigheden omdat er veel veiligheidsregels gelden. We worden ook regelmatig getest. Het voornaamste is dat we verder kunnen doen. 

Door corona leren we de wereld vanuit andere perspectieven te zien.

Ja, je wordt teruggeworpen op jezelf, je kleine kringetje, de familiekern. Eerlijk gezegd heb ik daarvan genoten want mijn werk brengt mee dat ik heel veel weg ben en uit mijn koffer leef. Mijn vrouw, de kinderen en mijn ouders wat meer zien dat geeft mentale kracht.

Veerkracht is belangrijk in deze onstabiele periode. Waar vindt Tom Waes houvast?

Aan het positieve, anders word je meegezogen in een neerwaartse spiraal. Pessimisme is een slechte leidraad. Ik laat mij niet verlammen door angst of doemdenken. Bij mij overheerst de hoop. Met de familie gaat alles goed. Er is een vaccin. Klagen en zagen ligt niet in mijn aard. We worden geconfronteerd met een wereldwijde pandemie. Iedereen zit in hetzelfde schuitje. Wij hebben het geluk om in een welvarend land te leven met een bijzonder goede gezondheidszorg. Ik heb andere toestanden gezien tijdens mijn reizen.  

Reizen Waes bracht u naar verre bestemmingen. Het buitenland zorgt altijd voor bewondering en verwondering.

Andere culturen ontdekken bestaat er iets interessanter? Het hele plaatje: hoe mensen wonen, eten, drinken, hun tradities. De prachtige, weelderige natuur of het tegenovergestelde de woestijn en hoe ook daar mensen weten te overleven. 

Die wereldreizen, mag dat omschreven worden  als human exchange?

Absoluut. Dat is ook de insteek van ‘Reizen Waes’. Veel zaken zijn gelijklopend, andere compleet verschillend. Het is leerrijk om daar op in te zoomen. De rijke geschiedenis van de landen, hoe ze omgaan met hun erfgoed en de evoluties in de samenleving. Het opent je blik en zet een rem op vooringenomenheid. Als je mensen empathisch en respectvol benadert, in het buitenland of hier, dan krijg je ongelooflijk veel terug.

Onze vrijheid wordt nu beperkt. Totale vrijheid is evenwel een utopie. Vrij zijn betekent ook zich voegen naar waarden en normen, zonder dat die beklemmend zijn. Burgerzin tout court. Is dat moeilijk voor u?

Helemaal niet. De beperkingen die ons opgelegd worden dienen het algemeen welzijn: de gezondheid van iedereen en om zo snel mogelijk de verspreiding van het virus in te perken. Het gaat niet om machtswellust of een volk compleet onderdrukken.

U deed landen aan met totalitaire regimes. Hoe voelde dat?

Beklemmend. Je wordt er constant in het oog gehouden, geschaduwd. Het klein beetje vrijheid dat wij nu moeten inboeten is peanuts vergeleken met bijvoorbeeld Venezuela en Noord-Korea. De mensen hebben er geen toegang tot internet, geen gsm. Ze worden met harde repressie onder de knoet gehouden. Alles, maar dan ook alles wordt door de staat geregeld en beheerst, niet alleen politiek of economisch, maar ook het privéleven van de mensen. Wij hebben hier vrije meningsuiting, kunnen onomwonden zeggen of het ons al dan niet zint. De mensen daar zijn monddood gemaakt en worden voortdurend geïndoctrineerd via kranten, radio-uitzendingen en televisie. Van vrije pers is geen sprake. Geheime diensten houden een stevige grip op de massa. Huiveringwekkend! 

De bezinning die bij een crisis hoort, heeft dat jouw wereldbeeld veranderd? 

Ik ben vrij down to aerth. Zo’n pandemie is niet nieuw als je de geschiedenis bekijkt. We zijn als mens zeer kwetsbaar. Een klein organisme

kan de wereldbevolking decimeren. Gelukkig is de wetenschap zo ver gevorderd dat er weerwerk kan geboden worden. 

Toen het luchtverkeer stil viel vorig jaar moest u naar alternatieven zoeken. ‘Reizen Waes’ werd een verkenning van eigen land.

Onze initiële plannen werden inderdaad doorkruist. Voor 2020 stonden onder meer Saudi Arabië, de Apalachen en Jemen op het programma. Het was met de hele ploeg brainstormen en vlug schakelen. Uit de bus kwam ‘Reizen Waes Vlaanderen’. Ons eigen land verkennen was een goede zet. Ook hier moesten we tijdens het reportagewerk conform de voorgeschreven veiligheidsmarges werken. We hebben veel mooie plekjes ontdekt en mogen kennis maken met unieke volkseigen tradities. Dat veel ook in de smaak bij het publiek met 800.000 kijkers. Het is roeien met de riemen die we hebben. Door Europa reizen zal nog niet voor direct zijn, misschien deze zomer. Voor de rest zal er weinig perspectief zijn, vrees ik. Je mag als Belg nu niet zo maar Amerika binnen of naar Thailand, Indonesië of Australië afreizen.  

Stoerdoenerij mist u dat, of is er met de jaren ook meer rust gekomen in uw brein?

‘Tomtesteron’ was een fantastische periode. Ik ben toen vierentwintig prachtige uitdagingen aangegaan en ik heb meer dan één keer mijn grenzen verlegd. Met die ultieme challanges heb ik heel wat mensen geïnspireerd om te gaan sporten, te klimmen, van alles…  Het zou een beetje raar zijn moest ik dat blijven doen. Eén evolueer je als mens en twee als tv-maker. Ik word er ook niet jonger op. De focus ligt nu op ‘Reizen Waes’ en ‘Undercover’.

Op welke topprestatie kijkt u met de meeste trots terug? 

Goh, dat is een moeilijke…. El Capitan beklimmen, de beruchte rotswand in Yosemite National Park Californië. Het is de ultieme balansoefening. Dat ik daarin geslaagd ben, daar ben ik best wel trots op. Ik krijg nog heel vaak reacties van mensen die daar beneden aan de berg staan en mij berichtjes sturen: “Man toch, dat je daar ooit bent opgeklommen!” 

Reporter, acteur en nog zoveel andere dingen…. Waar heeft u het meeste schik in?

De afwisseling is fantastisch. Ik heb in alles schik. De  laatste weken zijn we heel intens met ‘Undercover’ bezig.  Dat is zes maanden van mijn leven. We werken heel geconcentreerd om die reeks ingeblikt te krijgen. Daarna heb ik twee weken rust en dan begin ik terug aan ‘Reizen Waes’. En als dat achter de rug ligt begin ik weer aan iets anders. Kiezen kan ik niet! Dat zou net hetzelfde zijn als vragen wie van mijn kinderen ik het liefste zie!   

U bent een kijkcijferkanon. Hoe dwingt u al die kansen af?

Ik noem dat altijd ’geforceerd geluk’. Ik heb het geluk dat de mensen naar mij blijven kijken en daardoor de kansen blijven komen. Aan de andere kant werken wij ook keihard om die programma’s stuk voor stuk zo goed mogelijk te doen. Daardoor forceer je eigenlijk die kansen. Het is niet dat het mij allemaal in de schoot wordt geworpen. 

De klimaatverandering en een wereldwijde pandemie ligt u daar soms wakker van… je hebt kinderen, straks misschien kleinkinderen?

In mijn jeugd waren er ook onrustbarende tijdingen: de bom ging vallen, kernenergie en zo meer. Uiteindelijk hebben we ons daar ook allemaal doorheen geworsteld. Ik koester de hoop dat onze kinderen en kleinkinderen de wereld alleen maar beter zullen maken.

Maar… zijn we niet overmoedig. Alles moet fast, short, kicking en new zijn. De gretigheid om alles te willen hebben: groter, exclusiever, exuberanter… De jeugd heeft er een woord voor: FOMO: Fear Of Missing Out. Moeten we het roer niet drastisch omgooien?

Dat zou inderdaad helpen. Maar als we één ding geleerd hebben van deze crisis is dat veranderingen doorvoeren heel moeilijk is. Het is aanpassen: er wordt minder gereisd, minder gevlogen, de economie gaat wat trager. Het is eigenlijk de ideale gelegenheid om de klimaatproblematiek aan te pakken. Maar laat ons realist blijven. De mensen zijn kort van memorie. Eens deze pandemie voorbij is zal het luchtverkeer weer exploderen. Ik ben ook gewoon van veel te reizen, op restaurant te gaan, veel dingen te willen beleven. Dat kan nu allemaal  niet meer. Ik merk nu wel dat het met een pak minder ook leuk kan zijn. Misschien moeten we allemaal wat consuminderen, alle beetjes helpen en vormen een groot geheel met heel wat impact.

Waar de mensen, jong en oud, nu vooral naar snakken is gezelschap: vrienden, familie om ons heen en eens uit de band knallen!

Er is een verschraling van het publieke leven. Deze pandemie heeft mij doen inzien welk hard sociaal beest ik ben. Ik mis mijn vrienden. De kleine dingen des levens: op een terrasje gaan zitten met wat kranten. Met iemand een babbeltje slaan. Met familie samenkomen. 

We verliezen een beetje onze identiteit als sociaal wezen.

Dat gemis wordt voor iedereen met de dag groter. Je merkt dat we allemaal heel sociale wezens zijn.  

U bent exclusief verbonden aan het productiehuis  De Mensen. Ze hebben met u wel een goudhaantje in huis.

Ja, maar ik ben net zo goed verbonden aan een gouden productiehuis. Het is een wisselwerking. Ik voel mij daar heel goed. Ze kunnen inderdaad dank zij mij heel veel programma’s maken en afleveren. Maar ik zou ook niet zonder hen kunnen.

Wat zit er nog in de pipeline naast een derde seizoen van ‘ Undercover’?

Ik ga ‘Reizen Waes Nederland’ maken. Een beetje hetzelfde format aanhoudend als hier. We hebben naar tips gevraagd en daar is gretig op ingespeeld. We zijn nu een selectie aan het maken. Het is origineel besteld door Nederland maar het wordt een coproductie. Het zal voor de Nederlanders aangenaam zijn om naar hun eigen land te kijken door mijn ogen en voor de Belgen om te zien hoe mooi, raar of apart onze Noorderburen zijn. Ik kijk er enorm naar uit.

U bent inmiddels uitgegroeid tot een publieke figuur. De cultus rond uw persoon bent u daarmee bezig, of kan u dat geen barst schelen?

Beroemdheid?! Daar ben ik zo weinig mogelijk mee bezig. Dat is ook serieus overschat. Het is er bijgekomen door veel tv-programma’s te maken, maar bekend worden, dat is nooit mijn doel geweest. Mijn drive is gewoon een goede boterham verdienen zoals elke huisvader. Ik moet eerlijk zeggen,  het is een zegen om in België te wonen. Als je zelf normaal doet en niet denkt dat de nulmeridiaan door uw eigen poep loopt, dan valt dat allemaal goed mee.  

_
Tekst: Viviane Redant

Scroll To Top
Processing...
Thank you! Your subscription has been confirmed. You'll hear from us soon.
Nieuwsbrief Bo Magazine
Schrijf je nu in!
ErrorHere