Sinds 2007 timmert het danscollectief Voetvolk (Lisbeth Gruwez & Maarten Van Cauwenberghe) aan een ijzersterk oeuvre. Hun 15-jarig bestaan krijgt in 2022 extra aandacht. Deze unieke danseres legde al een indrukwekkend parcours af. Een vrouw met artistieke relevantie en branie. Na haar opleiding klassiek ballet vond ze vrijheid in de hedendaagse dans.
Ze ging in de leer bij P.A.R.T.S., maar eigenzinnig ging ze al na één jaar haar eigen weg. Ze vond haar artistieke draai meer bij Ultima Vez, het gezelschap van Wim Vandekeybus. In 1999 sluit ze bij een ander gezelschap aan. Uit die periode stamt de spraakmakende solo ‘Quando l’uomo principale è una donna’, waarin ze zich naakt in olijfolie wentelt en van haar androgyne lichaam een glanzende sculptuur maakte dat slibbert, draait en tolt over de scène.
Eigen traject
Maar een vrouw met haar kwaliteiten wil haar eigen koers uitstippelen. Lisbeth Gruwez ontpopte zich tot een autonome danseres/choreografe. Samen met geluidskunstenaar Maarten Van Cauwenberghe, met wie ze vroeger al samenwerkte, sticht ze in 2007 haar eigen dansgezelschap Voetvolk. Aanvankelijk danst ze zelf, zo creëerden ze samen onder meer: ‘It’s going to get worse and worse, my friend’, ‘Lisbeth Gruwez dances Bob Dylan’. In 2018 toonde ze zich als sterke choreografe in ‘The Sea Within’ en ging ze in première op TAZ met een uitgelezen groep danseressen uit verschillende continenten met allemaal een andere artistieke achtergrond. Productie die in dit feestjaar hernomen wordt. Het werk van Gruwez en Van Cauwenberghe steunt telkens op de dialoog tussen dans- en geluidsontwerp, steeds live uitgevoerd. Ook klassieke muziek inspireert haar, meer bepaald de pianomuziek van Claude Debussy. De piano was voor de Fransman een muzikaal palet. Muziek doet Lisbeth Gruwez ruimtelijk denken. ‘Piano Works Debussy’ is in dat opzicht een bijzondere tweespraak tussen een klasssiek en een hedendaags kader.
‘Piano Works Debussy’
‘Piano Works Debussy’ is voor een danser een compositie vol speelruimte, uitdagingen en verrassingen en mondt uit in een fysiek duet tussen danseres/choreografe Lisbeth Gruwez en pianiste Claire Chevallier. Aan Gruwez’ explosieve lichaam is geen roerloosheid besteed. Op een scène kan ze haar sensuele en poëtische energie kwijt. Hokjesdenken is de sluipmoordenaar van de esthetiek. Het oproepen van spanningen, daar gaat het om. Iets laten zien van de vrouw in staat van verlangen naar liefde, ruimte, rust, naar bevrijding. Muziek is abstract. Het is een wonder dat juist muziek zo’n appel doet op het hart. Een choreografie is een overwinning, de twijfel overstijgen en duidelijkheid scheppen. Ze danst dit werk in Bozar, KVS, de AB en het kunstencentrum nona samen met een nieuwe choreografie ‘Into the Open’. Daarin belichamen zeven artiesten de groove en delen de energie van de muziek.
Voor de speeldata zie www.voetvolk.be
_Tekst: Viviane Redant
_Fotografie: ©Luc Depreitere
