Als tiener werd Henri Demesmaeker meermaals Belgisch, Europees en wereldkampioen in verschillende disciplines. Vandaag concurreert de 24-jarige Knokkenaar met de allerbesten uit de zeilsport. Met grote monohulls is hij actief in de belangrijkste races ter wereld, met een vliegende foiling catamaran gaat hij de strijd aan met wereldkampioenen en Olympische medaillewinnaars. “De Olympische Spelen blijven in mijn achterhoofd zitten, al is dat absoluut geen streefdoel op zich.”
Als we Henri Demesmaeker spreken, is hij pas terug uit Italië. Enkele dagen later moet hij alweer het vliegtuig op richting de Caraïben. Als professioneel zeiler reist de 24-jarige Knokkenaar de wereld rond. “Ik vertoef ongeveer 220 dagen per jaar in het buitenland”, vertelt hij. “Meestal ben ik een week voor elke wedstrijd al ter plaatse om te trainen. Mijn tijd thuis gaat vooral naar mijn familie, vrienden en studies. Ik zit in mijn laatste jaar Handelswetenschappen en finaliseer momenteel mijn thesis. Het is fijn om je geld te verdienen als beroepssporter, maar ik wil ook iets achter de hand hebben, mocht dat verhaal ooit stoppen.”
Demesmaeker groeide op in de zeilsport. Zijn vader werkt voor de Royal Belgian Sailing Club in Knokke-Heist en nam hem als kind geregeld mee op de catsy, de kleinste catamaran. Dat zoonlief talent had, bewees hij door op zijn zesde de lokale Catsy Cup te winnen, een recreatieve wedstrijd voor jonge zeilertjes. “Het jaar voordien had ik voor het eerst meegedaan. Ik werd toen tweeëndertigste, maar won wel de hoofdprijs op de tombola: een boot. De maanden daarop heb ik niets anders gedaan dan gezeild en bij mijn tweede Catsy Cup was het meteen prijs.” (lacht)
Olympische Spelen
Henri Demesmaeker kwam als groot talent onder de hoede van Sébastien Godefroid, ex-Europees en wereldkampioen, en zilveren medaillewinnaar op de Spelen van Atlanta in 1996. Met de voormalige topzeiler als coach werd hij bij de jeugd drie keer wereldkampioen, vijf keer Europees kampioen en won hij verschillende nationale titels in diverse zeilklassen. In 2017 werd hij op zijn zestiende zelfs lid van Team Belgium met het oog op de Olympische Spelen van Tokyo. “Ik stond destijds in de top twintig van de wereld, wat uitzonderlijk is op die leeftijd”, blikt hij terug. “Uiteindelijk is de campagne door omstandigheden afgebroken. De Spelen blijven wel in mijn achterhoofd zitten. Alleen moet dan echt alles op zijn plaats vallen. Maar ik heb tijd. Eerst dat diploma, daarna zien we wel.”
“In zeilen zijn er heel veel regels. Je kan die in je voordeel gebruiken en ermee spelen om je positie te versterken.”
Lange afstanden
Vandaag zeilt Demesmaeker vooral lange afstanden met grotere monohulls en neemt hij deel aan de belangrijkste races ter wereld, zoals de Rolex Middle Sea Race en Caraïben 600. Met dank aan topzeiler Louis Balcaen, die hem op zijn achttiende vroeg om diens team te vervoegen. “Die lange afstandsvaarten zijn helemaal mijn ding”, zegt hij. “Soms zit je met vijftien man aan boord. Iedereen heeft zijn rol. Zelf ben ik bijvoorbeeld niet zo groot of sterk, maar ik heb wel de feeling om een boot snel te laten gaan. En ik heb een goed tactisch en strategisch inzicht. Het is als zeiler belangrijk om de stroming en wind te begrijpen, maar ook om je beter te positioneren dan de concurrentie. In zeilen zijn er heel veel regels. Je kan die in je voordeel gebruiken en ermee spelen om je positie te versterken.”
Vliegende foiling boten
In 2023 richtte Demesmaeker samen met Charles Dorange ‘Blueshift Sailing Team’ op. Met een vliegende foiling catamaran nam het duo dat jaar deel aan de ETF26 Series, een circuit met de allerbeste zeilers, van wereldkampioen tot olympische medaillewinnaars, America’s Cup- en SailGP-atleten. Demesmaeker was niet alleen de eerste Belg ooit die deelnam als stuurman, samen met zijn compagnon eindigde hij derde in de seizoensranking. “Het is fantastisch om op dat niveau te concurreren met de allerbesten. Deel kunnen nemen aan topwedstrijden zoals deze, samen met geweldige atleten en in prachtige omgevingen, dat blijft mijn grootste motivatie.”
Tekst: Bart De Maesschalck
