Galmende zeevreugde
Gek toch, mosselfeesten vind je doorheen het hele land, maar ooit al gehoord van een scheermesfestijn? Weet de modale Belg eigenlijk wel dat men ze eten kan, deze vruchten van de zeebodem? Ze behoren nochtans net zoals de oester en de mossel tot de familie van de schelpdieren en zijn een echte delicatesse. Je kunt ze rauw eten, stomen of bakken. Vooral bij onze noorderburen vind je ze massaal op het strand, de lege langwerpige schelpen, waaruit de bewoners zijn verdwenen, als een knisperend tapijt onder je voeten. Mij maakt het zicht alleen al hongerig.
Rechtop, verstopt in het zand
Woest en elegant noem ik ze, deze beestjes uit de zee, die zo’n twaalf tot twintig centimeter lang worden. Ze zelf vissen, of beter vangen, is niet zo eenvoudig, en een techniek die je moet leren. Scheermessen zijn namelijk razend snel. Ze staan ook rechtop, verstopt in het zand. Je ziet alleen een achtvormig gaatje in het zand. Scheermessen filteren zeewater voor plankton en door het uitspugen van het zeewater ontstaat het gaatje. Wil je ze vangen, probeer dan trillingen op de grond te vermijden, wanneer je de gaatjes zit. Giet in het gaatje wat zout, alsof je zout op een eitje gooit en wacht circa 30 seconden. Jouw aanstaande maaltijd denkt dat het vloed wordt en komt omhoog. Je ziet eerst langzaam beweging komen in het zand. Een paar seconden later steekt het scheermes ca 2 a 3 cm boven het zand uit. Grijp het scheermes nu razend snel vast en trek hem met schelp en al uit het zand. Als er meer dan een paar centimeter water boven het gaatje is lukt het niet met het zout. Oefening baart kunst en het is heel grappig om te doen. Een soort gevecht eigenlijk.
Verschrikkelijk lekker
Scheermesjes leven onder meer in onze Noordzeewateren. Ze zijn verschrikkelijk lekker, en het mooie is, we hebben er miljoenen van. Een ware plaag, zou je haast zeggen. Maar ondanks die overvloed, willen we ze om onduidelijke redenen maar niet ontdekken. Als we ze eten, is het misschien in Spanje, waar ze als navajas a la plancha op de kaart staan. Deze lekkernij op je eigen bord toveren is echter niet zo moeilijk. Schenk wat olijfolie in een gloeiend hete pan en pers er een knoflookteentje boven uit. Gooi meteen daarna de scheermessen in de pan, maximaal zes per keer, en leg er een glazen deksel op. Dan zie je hoe de schelpen zich na enkele minuten openen en de weekdiertjes zich uitrekken. Blus na een minuutje met dunne straaltjes sherry, laat nog even bruisen, kruid met peper en zout, en klaar: galmende zeevreugde, eenvoudiger kan het haast niet. In een wat luxueuzere Spaanse versie zijn verder nodig: een fijngehakte ui, een stukje gedroogde chilipeper, een deciliter droge witte wijn, een theelepel tijmblaadjes, wat gedroogde oregano, een blaadje laurier en twee eetlepels vers geperst citroensap. Serveer indien gewenst met geraspte parmezaan en knapperig brood. Maar net zoals bij mosselen, roosteren we ze misschien nog het liefst op de barbecue.
_ Tekst: Koen Van Der schaeghe
