Er komt geen eind aan de enthousiaste bewoordingen waarin de luxe eco-boerderij La Donaira wordt beschreven. Duurzaam, authentiek, in synergie met de natuur, idyllisch, holistisch… De hemel ligt op een berg in Andalusië. Bo ging op bezoek.
De trip naar La Donaira lijkt op een geheime missie. De aanwijzingen om ernaartoe te gaan krijg je in een lokaal café in het dorpje El Gastor. Je vindt niet zomaar de weg naar het landgoed, verstopt in de bergen, ergens halverwege tussen Sevilla en Malaga, in de Serrania de Ronda. Je hebt echt wel een routebeschrijving nodig. Het langzame, kronkelende avontuur ernaartoe scherpt de verwachtingen. Terwijl je van het ene witte dorpje in het andere belandt, dringt de vraag zich op: wanneer zien we La Donaira?
De ontdekking stelt niet teleur, en heel misschien ook weer wel. De boerderij is zo in evenwicht met de natuur en de traditionele architectuur dat ze haast onzichtbaar lijkt en volledig in de omgeving opgaat. Geen technische hoogstandjes of indrukwekkend design, een en al verfijning, eenvoud en authenticiteit. Dat zijn ook meteen de kernwoorden voor de La Donaira experience.
Passie voor paarden
Alles begint bij de passies van de eigenaar en bezieler, de Oostenrijkse zakenman Manfred Bodner. Eerst waren er de paarden. Bodner: “Ik heb altijd gereden toen ik klein was, ik droomde van paarden. De hele cultuur fascineert me, en nergens is ze sterker dan op het Iberisch schiereiland. Toen ik de Lusitano raspaarden zag, was ik verkocht. Ik werd verliefd. Op de paarden en op dit kleine deeltje van de planeet waar dit ras floreert.”
Nadien kwam de belangstelling voor ecologie, voor een duurzame manier van leven. Bodner: “Een liefde voor dieren brengt eigenlijk als vanzelf een respect voor de natuur mee, maar in het begin was dat een heel gefragmenteerde visie, een verzameling losse ideeën en gevoelens. Pas toen ik La Donaira, de plaats, ontdekte, groeide het idee van wat ik hier zou kunnen opbouwen. Ik ben geen esoterisch persoon, maar hier voelde ik de aloude kracht van de natuur en van wat we zouden kunnen bereiken als we die kracht op de juiste manier zouden gebruiken.”
Bodner zag een toevluchtsoord voor zich, niet alleen voor de Lusitano paarden maar ook voor overwerkte mensen – “Zoals ik er een was toen ik hier aankwam” – en hij zag heil in de combinatie van twee ogenschijnlijk tegengestelde dynamieken: luxe en ruwheid. “Midden in de wilde, ongetemde natuur wilde ik reizigers een serene, verfijnde en veilige thuis bieden. Een ‘best of both worlds’ moest het worden. Een beschutte plaats om van daaruit de ruwe kracht van de omgeving te verkennen. Ik zie mensen hier ‘thuiskomen’, opnieuw spelen, facetten van zichzelf ontdekken die ze vergeten waren.”
La Donaira doet alles om een weg-van-de-wereld-gevoel te cultiveren: geen tv, telefoons, minibars, safes of zelfs maar sloten op de deur. Voor de wanhopige zielen is er wifi in de lounge van de finca, maar de meeste gasten installeren zich snel in een ritme van slapen, wandelen en lezen. Herbronnen zeg maar. “La Donaira slaagt erin om je prioriteiten bij te stellen”, zegt een gast. “ Je komt met een agenda vol bezoeken en bestemmingen. Eenmaal ginder wil je alleen nog maar ter plekke blijven en ontspannen.”
Wie ‘marineert’ in de holistische aanpak van La Donaira begint te voelen waar het Bodner om gaat. De boerderij is meer dan een hotel, maar ook een ecologisch experiment en misschien wel een utopische droom. Zoals Bodner het zelf uitdrukt, wilde hij een wereld creëren “waarin de menselijke activiteit even weldadig is als die van de bijen en de bomen.”
Wilde luxe
Het is verbazend hoe de kamers rusticiteit en chique combineren. “De inrichting is te mooi om waar te zijn,” zegt een gast. Eenvoudig, maar toch verfijnd. Met stenen muren, cosy leren zetels en artisanaal gemaakte meubels. Grote koperen badkuipen, mooie tapijten en moderne kunst aan de muur. Elke kamer is anders. Veel aandacht ging naar het zicht vanuit elk raam en de landschappen zijn dan ook telkens weer spectaculair. In de lobby heerst een seventies sfeertje met een grote bibliotheek, een karaoke machine en een film projector.
De keuken is het hart van La Donaira, van waaruit schotels vol organisch zelf gekweekt voedsel worden uitgestuurd. Brood, net uit de oven. Eieren, net geraapt. Fruit uit de achtertuin. Zo’n 95% van wat er in het hotel wordt geserveerd, is eigen kweek. Met een zero voetafdruk. Maaltijd kunnen om het even waar genuttigd worden, maar gasten schuiven graag bij aan de lange gemeenschappelijke tafel voor een gezonde lunch, als bijvoorbeeld soep van wilde zuring, kip met kappertjes en zwarte olijven, en rode bieten pannenkoeken toe.
Het familiegevoel is overweldigend en geruststellend. Het is alsof je bij je oma logeert. Je wordt verzorgd en gepamperd, niet omdat je gast bent of omdat het personeel zich verplicht voelt om achter je aan te hollen. Maar omdat ze het willen doen. Omdat ze je graag zien, zo lijkt het wel.
Het agri-toerisme is niet meer wat het geweest is. Ooit een synoniem voor ‘ik heb geen geld, dus ik werk op het veld’, is een verblijf op de boerderij nu een van de meest luxueuze en verantwoorde manieren om te reizen en te herbronnen. Frequent flyers en hun gigantische voetafdruk zijn uit. Yoga cursussen, een duurzaam en groen restaurant, een verblijf in evenwicht met je omgeving en respect voor de cultuur van het land staan nu hoog op de verlanglijst. Noem het een granja, een cortijo of een finca; wat het golfterrein vroeger was, is de boerderij nu. Het toerisme van de toekomst. Dé manier om de drukke wereld achter te laten en verantwoord te chillen. Uiteraard wordt er nog op het veld gewerkt. Maar dan om weer aansluiting te vinden met de natuur, de seizoenen en jezelf.
La Donaira
De nuchtere feiten
-Het is een project van de veelzijdige zakenman Manfred Bodner, gestart in 2006 en geopend in 2016.
-Erg kleinschalig: zeven kamers en twee yurts (Turkse tenten).
De bijzondere punten
– In een van yurts staan de purperen zetels uit de film ‘2001: A Space Odyssey’, de andere heeft een schuifdak om naar de sterren te kijken.
-Er is een indoor spa en een natuurlijk buitenzwembad met bronwater.
-De werkende boerderij van 1700 are is gebaseerd op de principes van permacultuur, gericht op natuurlijke ecosystemen en traditionele, duurzame tuinbouwmethodes.
-Een wijngaard produceert 2000 kilo Petit Verdot en Blaufränkish druiven, olijfbomen leveren 462 liter olijfolie.
-Er is een veestapel met 300 schapen, 32 geiten, 200 kippen en 61 runderen van een zeldzaam inheems ras.
– De ‘medicinal garden’, met meer dan driehonderd geneeskrachtige en eetbare kruiden is een hobby van Gerhard Bodner, broer van Manfred.
Meer bijzondere punten
-Het restaurant volgt het ‘veld naar vork’-principe, met gezonde maaltijden en biodynamische wijnen. Er zijn wisselende chefs, maar de keuken wordt geleid door de Scandinavische sterrenchef Fredrik Andersson.
-81 Lusitano paarden zijn beschikbaar voor lange wandelingen in de bergen. Cursussen ‘paardenfluisteren’ zijn populair.
-Yoga, meditatie en re-energize workshops worden aangeboden, op een spectaculaire locatie, met een multi-disciplinair team.
Het heel bijzondere
-Tussen de bijenkorven (goed voor 236 kilo honing) vind je een kist, het ‘Bee Bed’, waarin je veilig kan mediteren. Blijkbaar zorgt het gezoem voor een extra-zengevoel.
Info: La Donaira, Camino de las minas s/n, 29430 Montecorto, Andalucia, + 34 951.39.00.59, ladonaira.com, vanaf 340 euro per nacht voor 2 personen
