In de modesector zijn er wellicht niet veel merken die meer gekopieerd worden dan Louis Vuitton. Het verhaal van het eerbiedwaardige Franse merk begon nochtans heel simpel, toen een jongeman uit de provincie in de 19de eeuw te voet naar Parijs trok om een vak te leren. Vier generaties later is zijn bedrijfje uitgegroeid tot één van de parels aan de kroon van de luxegroep LVMH.
Op zijn veertiende vertrok Louis Vuitton vanuit zijn geboortedorp in de afgelegen Jura naar de Franse hoofdstad, waar hij het al gauw tot de persoonlijke koffermaker van keizerin Eugénie schopte. Vuitton had talent voor zijn vak en richtte in 1854 zijn eigen bedrijf op. Mettertijd specialiseerde Louis zich in de verpakking van kledij. Geen domme zet, want zowat iedereen reisde toen met een uitgebreide garderobe. In 1854 opteerde hij ervoor om één van zijn koffers te bekleden met gecoat canvas, een bijzonder duurzame stof. Vier jaar later, in 1858, kwam hij met een nieuw product op de proppen: een koffer speciaal ontworpen om gemakkelijk vervoerd te worden. In tegenstelling tot wat in die tijd gebruikelijk was, had het model een plat deksel en een frame in populier, waarover grijs Trianon-canvas van hoge kwaliteit werd gespannen. Bovendien was alles vastgelijmd volgens een procedé dat de koffer absoluut waterdicht maakte. De buitenkant was uitgerust met metalen hoeken, handgrepen en hoekprofielen; de binnenkant had kaders en vakken, waardoor niet alleen kleding, maar ook de essentiële accessoires voor elegante kleding netjes konden worden opgeborgen. De Vuitton-koffer was geboren, net zoals de moderne manier van reizen.
In 1896 introduceerde Vuitton het thans nog steeds legendarische monogram: de verstrengelde letters L en V tegen een donkerbruine achtergrond. Bedoeling? Namaak tegengaan. Vijftig jaar later bedacht zoon Claude een procedé om de stof met monogram soepel te maken, waardoor er ook handtassen uit gemaakt konden worden. Die behoren ondertussen tot de hebbedingen in de garderobe van elke zichzelf respecterende fashionista.
Enfant terrible
De grootste troef van Vuitton is echter niet alleen het eeuwenoude vakmanschap dat het merk nog steeds hoog in het vaandel draagt. Het getuigt tegelijk van inzicht in trends en een gezonde zin voor diversificatie in relevante sectoren. In dat opzicht was de benoeming van designer en enfant terrible Marc Jacobs in 1997 een schot in de roos. De New-Yorkse ontwerper met zijn vele gezichten lanceerde Vuittons eerste prêt-à-porter lijn en gaf het merk de ‘ruige’ toets die nodig was. Naast kledij ontwierp Jacobs ook verschillende succesvolle tassen voor Vuitton, onder meer in samenwerking met een aantal kunstenaars. Zo benaderde de designer in 2001 de ondertussen overleden kunstenaar en mode-ontwerper Stephen Sprouse voor zijn collectie en in 2008 nam hij ook schilder en fotograaf Richard Prince onder de arm. Met de Japanse pop-art kunstenaar Takahashi Murakami werkte Jacobs meermaals samen, met verfrissende modellen als resultaat. Voor de verdere toekomst zou niemand minder dan Jeff Koons op het verlanglijstje van Marc Jacobs staan… Aan plannen en ideeën geen gebrek dus.
Ondertussen is Vuitton vertegenwoordigd in alle domeinen van luxe. Binnenkort waagt het emblematische Franse merk zich zelfs aan de ontwikkeling van een parfum. Wanneer het precies gelanceerd zal worden, staat nog niet vast. Dat het pijlsnel populair zal worden met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid wel.
_tekst: Ana Andries
